Włoskie Quattrocento (wiek XV) przyniosło światowej sztuce wyzwolenie energii twórczej o niespotykanej skali. Jej niewyczerpanym źródłem była pamięć antyku – prawdziwie włoski, bezcenny wkład w światowe dziedzictwo kulturalne.
Na wystawę pozyskano m.in. niezwykle cenne i rzadko podróżujące zabytki ze zbiorów takich instytucji jak Galleria degli Uffizi (Florencja), Galleria Borghese (Rzym), Galleria Nazionale dell’Umbria (Perugia), Accademia Carrara (Bergamo), Louvre (Paryż), British Museum (Londyn), National Gallery (Londyn), National Gallery of Art (Waszyngton).
